De eerste dag op de Ashburyskool
Blijf op de hoogte en volg Juf
25 Februari 2014 | Italië, Montaguto
Om 7.00 uur werden we opgehaald door Hans van stichting Africen. Hij bracht ons naar de Ashburyskool.
De adjunct directeur vertelde super enthousiast over zijn school en vertelde ons in welke klas we vandaag mee mochten kijken.
Ik kwam bij graad 1 terecht, kinderen vanaf 7 jaar. Vanaf die leeftijd zijn de kinderen in Zuid Afrika leerplichtig.
Wat meteen opviel is dat de school een heel rijke leeromgeving biedt. Er hangen overal platen aan de muur met de woorden erbij. Het lezen wordt erg gestimuleerd. Eigenlijk zag ik heel veel overeenkomsten met Nederland!
Tijdens de klassikale instructie zitten de kinderen op een kleed op de grond. De juf laat een kaartje zien met een getal er op en de kinderen roepen hard wat ze zien. Dan vraagt de juf er nog een keer om en NOG een keer. De kinderen roepen dus hard 3 x wat de juf laat zien en gaan dan naar een volgend kaartje. Na een minuut of 20 gaan de kinderen aan het werk. Ze schrijven in een leeg schrift sommen over van het bord. Het schrift heeft geen lijntjes, die vouwen ze er zelf in bij opdrachten waarbij ze bijvoorbeeld een schrijfpatroon moeten namaken.
Schrijven in het schrift doen ze met gekleurde potloodjes of wasco. De juf loopt tijdens het werken langs bij de zwakkere kinderen (lees: cognitief beperkte kinderen bijv. Door het alcoholsyndroom) en geeft deze kinderen andere verwerkingsopdrachten. Ook gaat ze met deze kinderen weer op de instructiebataljon zitten en geeft ze bierdopjes om daarmee concreet de vriendjes van de tien te oefenen. Leuk om te zien!
Daarna gaan de meisjes in de rij staan, krijgen een antal velletjes wc papier en gaan in een rij met de juf naar de wc. Bij terugkomst gaan de jongens mee met de juf.
Daarna is het tijd om de leesinstructie te geven. De kinderen moeten hele woorden lezen, de sichtwoorden. De woorden hebben niets met elkaar te maken maar lijken wel uit een verhaal te komen. Er woord gesproken over welkte 'klanki' de kinderen horen en of ze een woord kunnen verzinnen met diezelfde 'klanki'. En of ze een zin kunnen bedenken met dat woord er in.
En dan is het tijd om te eten. De kinderen die niets mee hebben, krijgen een bord mee en gaan in de rij staan om een grote lepel witte bonen te krijgen. Daarna hebben ze pauze.
Na de pauze ben ik rondgeleid door de school.
Wat een indrukken vandaag! En wat is het ontzettend leuk!
De adjunct directeur vertelde super enthousiast over zijn school en vertelde ons in welke klas we vandaag mee mochten kijken.
Ik kwam bij graad 1 terecht, kinderen vanaf 7 jaar. Vanaf die leeftijd zijn de kinderen in Zuid Afrika leerplichtig.
Wat meteen opviel is dat de school een heel rijke leeromgeving biedt. Er hangen overal platen aan de muur met de woorden erbij. Het lezen wordt erg gestimuleerd. Eigenlijk zag ik heel veel overeenkomsten met Nederland!
Tijdens de klassikale instructie zitten de kinderen op een kleed op de grond. De juf laat een kaartje zien met een getal er op en de kinderen roepen hard wat ze zien. Dan vraagt de juf er nog een keer om en NOG een keer. De kinderen roepen dus hard 3 x wat de juf laat zien en gaan dan naar een volgend kaartje. Na een minuut of 20 gaan de kinderen aan het werk. Ze schrijven in een leeg schrift sommen over van het bord. Het schrift heeft geen lijntjes, die vouwen ze er zelf in bij opdrachten waarbij ze bijvoorbeeld een schrijfpatroon moeten namaken.
Schrijven in het schrift doen ze met gekleurde potloodjes of wasco. De juf loopt tijdens het werken langs bij de zwakkere kinderen (lees: cognitief beperkte kinderen bijv. Door het alcoholsyndroom) en geeft deze kinderen andere verwerkingsopdrachten. Ook gaat ze met deze kinderen weer op de instructiebataljon zitten en geeft ze bierdopjes om daarmee concreet de vriendjes van de tien te oefenen. Leuk om te zien!
Daarna gaan de meisjes in de rij staan, krijgen een antal velletjes wc papier en gaan in een rij met de juf naar de wc. Bij terugkomst gaan de jongens mee met de juf.
Daarna is het tijd om de leesinstructie te geven. De kinderen moeten hele woorden lezen, de sichtwoorden. De woorden hebben niets met elkaar te maken maar lijken wel uit een verhaal te komen. Er woord gesproken over welkte 'klanki' de kinderen horen en of ze een woord kunnen verzinnen met diezelfde 'klanki'. En of ze een zin kunnen bedenken met dat woord er in.
En dan is het tijd om te eten. De kinderen die niets mee hebben, krijgen een bord mee en gaan in de rij staan om een grote lepel witte bonen te krijgen. Daarna hebben ze pauze.
Na de pauze ben ik rondgeleid door de school.
Wat een indrukken vandaag! En wat is het ontzettend leuk!
-
25 Februari 2014 - 16:51
Ellen:
Na die heel lange reis maakt dit veel goed, denk ik!
Leuk om jullie zo te kunnen volgen.......
Groet, Ellen -
25 Februari 2014 - 20:19
Mariëlle:
Leuk Mylene! Ik krijg helemaal een beeld... Lees met verbazing én interesse je verhalen. Wat een andere wereld en dan tóch de vriendjes van 10, haha! Ben benieuwd naar de volgende! Groetjes, Mariëlle -
26 Februari 2014 - 17:40
Loek Vander Kroon:
Geweldig, Mylene, dat jullie na zo'n zwarte heenreis de moed erin hebben gehouden en dat het vervolg zo naar je zin verloopt. Ik blijf jullie volgen. Doe de groetjes aan je collega's Thea en Laurien. Gr. Loek -
26 Februari 2014 - 20:22
Trudie Van Der Kuijl:
Ontzettend interessant !! Om via gegrondere middelen dezelfde doelstelling te halen!!!
Waardoor wellicht meer/andere wegen naar Rome kunnen Leiden
Groetjes en nog een fijne productieve en leerzame dagen.... -
28 Februari 2014 - 10:49
Lisa Dutrieux:
Wat leuk om te lezen Mylene! Wat een indrukken allemaal, super interessant lijkt me! Groetjes Lisa -
28 Februari 2014 - 15:20
Lenneke:
Wat ontzettend interessant allemaal om te lezen. En om er in real life te zijn is natuurlijk helemaal gaaf! En wat een heenreis...pfffff Nog even genieten van al dat moois. Tot gauw xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
